Shady story: “Charlie, Roel, Now you are in Romania you are in a whole other country.”

Shady story: “Charlie, Roel, Now you are in Romania you are in a whole other country.”

Nu we vooral de mooie kanten an Roemenie hebben laten zien kunnen we ook een schimmig verhaal over Roemenie vertellen. Onze echte eerste kennismaking kunnen we uiterst interressant noemen.

Roel was al geweigerd aan de grens. “Hoezo Roemenie valt toch onder de EU?”  Maar blijkbaar valt ze nog niet onder het Schengenakkoord en daar kun je dus ook mooi gebruik van maken en de grenzen dichtgooien.  Zo kun je mooi de asielzoekers weigeren en de Roelen van de wereld, die dus ook. ;)

Onze volgende kennismaking met Roemenie is het spoorwegennet. Bij deze beloof ik, Charlie van Zuilekom, nooit meer te klagen over de Nederlandse Spoorwegen. ;) Die zijn namelijk echt geweldig in vergelijking tot de Roemeense treinen.

Omdat de weg van Debrecen (Hongarije) naar Oradea (Roemenie) niet zo veilig zou zijn besloten Roel en ik de trein te pakken. Waarschijnlijk hebben we hier een beetje te makkelijk over gedacht. We waren een half uur te vroeg om zo op tijd te zijn voor de trein, maar er bleek geen kaartjesautomaat te zijn. Daarom gingen we maar in de lange rij voor het loket staan. De vrouw achter het loket had echter totaal geen haast, ze besteedde minstens tien minuten aan elke klant. Dus een half uur later werden we pas geholpen, maar die trein was natuurlijk allemaal weg.

Wist je dat ze in Hongarije de internationale treintickets gewoon nog met de hand schreven? Blijkbaar hoef je voor dit soort dingen niet naar Afrika, kan ook gewoon nog in Europa. ;)

Toen we eenmaal in de trein zaten waanden wij onszelf in de jaren 30. Een oude trein bewoog zich rammelend over het spoor. Wel hadden ze van die leuke coupeetjes waar je tegenover elkaar zit op roodfluwen bankjes. Ik had zin om als een echt dametje bonbonnetjes te gaan eten, maar helaas moesten we het doen met een klef broodje kip.

De grootste ellende van de trein was dat het 35 graden was buiten, er natuurlijk geen airco was, en dat de ramen ook niet open konden. Het was er dus snikheet. Ook kroop de trein letterlijk van stationnetje naar stationnetje. De sprinter in Nederland gaat serieus sneller dan de internationale trein van Roemenië.

In een volgende trein kwamen we een jong stelletje tegen in de trein, ze waren net zo oud als wij. Roxana en Mihai zagen eruit als Italiaanse jongeren met een Roemeens tintje, ze werkten door heel Europa maar kwamen uit Roemenie.

Het was erg leuk om maatjes te vinden waarmee we samen de treinen in West-Europa konden verheerlijken en het was leuk om weer nieuwe mensen te leren kennen. Ook was het erg fijn om samen te zuchten over die rondrennende kinderen en stinkende conducteurs.

Het werd pas echt shady toen de avond viel en het licht van de trein telkens uitviel waardoor we in het pikkedonker zaten. Meestal viel even later dan ook de trein uit. Met een zaklamp zaten we dan naar elkaar te schijnen en grapjes te maken.

Na een rit van uitvallen en weer opstarten kwamen we bij de Roemeense grens en de spanning bij mij en Roel steeg. Wat als we weer geweigerd werden? Op de grens was de trein weer uitgevallen dus we zaten weer in een donkere coupe. Toen kwam er een conducteur met een zaklamp onze paspoorten controleren.

De douane-meneer kreeg een paspoort-error omdat Roel’s laissez-passer blauw was en er door de ambassade een gat door zijn id kaart was geschoten. Roel werd door de man met de zaklamp meegenomen terwijl ik in die donkere coupe achterbleef. Dat was best a-relaxt.

Ik legde het gehele verhaal uit aan onze nieuwe Roemeense vrienden, het meisje Roxana bleek Hongaars en Roemeens te spreken dus we besloten samen naar de douane te lopen en Roxana zou helpen tolken als dat nodig was.

In het volgende treinstel stond Roel met 3 mannen om zich heen. Allemaal starend naar het blauwe pasoort wat in hun ogen rood moest zijn. Via een walky talky spelde ze letterlijk iedere letter van het document naar de chief van de douane. Toen de chief via de walky talky liet weten dat het goed was konden we weer gaan zitten en reed de trein verder. (pfiiiiew!)

Toen we weer terug in de coupe waren begon de Roemeense jongen Mihai te fluisteren: Charlie, Roel let me tell you all about Romania. Now you are in Romania you are in a whole other country.

Het leek wel een slechte italiaanse maffia film zo in het donker van de coupe. De jongen ging verder” Everything is different in Romania. Romania is like ‘wink wink’ en hij maakt 3 vette knipogen en hield toen zijn vinger voor zijn mond. Stttt.

“If you have money everything is possible in Romania.”  De volgende keer geef je de controleur geld en dan kom je zelfs zonder treinkaartje door de douane heen. Daarna begon hij ons te vertellen wat we allemaal konden regelen als we maar geld hadden.

We namen de informatie ter harte, maar ik voelde me wel een beetje unheimisch. De treinreis na de controlepost duurde niet meer zo lang dus hierna konden we gelukkig de trein uit. Het jonge stelletje was wel zo lief geweest om een pensionnetje voor ons te regelen vlakbij het station. Dus ons bedje stond al klaar.

Een half uurtje later stonden we onder een koude douche en konden we heerlijk slapen. Welcome in Romania!

Bij deze: we raden de treinen in Roemenie van harte af! ;)

 

Eén gedachte over “Shady story: “Charlie, Roel, Now you are in Romania you are in a whole other country.”

Laat een reactie achter bij tini Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *